Miasto położone jest Niemczech w Nadrenii – Westfalii, w Zagłębiu Ruhry, pomiędzy Dortmundem, Bochum i Essen. Należy do powiatu Recklinghausen. Jego powierzchnia wynosi około 52 km ² a liczba ludności około 80 tys. Składa się z właściwego miasta Castrop oraz sąsiednich gmin (Rauxel, Henrichenburg i inne). Niegdyś znane z wydobycia węgla kamiennego, obecnie kopalnie zostały zamknięte. Pozostałością po nich jest zachowany szyb „Erin”.
Zarys dziejów miasta
Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z roku 768, kiedy to na jego dzisiejszym obszarze karoliński powstał dwór królewski, który pełnił role punktu wypadowego w czasie wojen Karolingów z Sasami. W 834 r. wymieniono go jako „villa castorp”. W 1484 r. hrabia Johann II von Cleve wystawił mieszczanom Castrop dokument nadający im prawa wolnościowe. W 1590 r. dotarła do Castrop reformacja Lutra a 9 lat później przez miasto przeszły hiszpańskie oddziały Francisco de Lara. W 1636 r. miała miejsce epidemia dżumy a w okresie napoleońskim miasto zajęły oddziały francuskie. W 1847 r. dotarła do miasta pierwsza linia kolejowa.
Początek górnictwa węglowego miał miejsce w II poł. XIX wieku, kiedy to w Castrop osiedlił się w 1866 r. Irlandczyk Wiliam Thomas Mulvany (1806 – 1885) i rozpoczął budowę szybu „Erin” (nazwa wywodzi się od jego kraju). W 1875 r. ukazała się pierwsza lokalna gazeta „Castroper Anzeiger”. W 1899 r. rozpoczęto budowę w stylu neogotyckim nowego kościoła św. Lambertego.
Od 1 kwietnia 1926 r. na skutek połączenia Castrop z sąsiednimi gminami funkcjonowało miasto Castrop – Rauxel, które leżało na terenie powiatu dortmundzkiego. W czasie II wojny światowej w 1944 r. miały miejsca naloty bombowe.
Po II wojnie miasto rozwijało się jako ośrodek górniczy. W 1975 r. do miasta włączono gminę Henrichenburg i cały obszar stał się częścią powiatu z siedzibą w Recklinghausen. W 1983 r. zamknięto kopalnię „Erin”, co zakończyło 117 – letnią historie górnictwa węglowego w mieście. W 1992 r. otwarto w mieście centrum medyczno – techniczne „Techno – Medical”. Obecnie gospodarka miasta oparta jest na budownictwie, elektronice i przemyśle chemicznym.
Porozumienie partnerskie pomiędzy Nową Rudą a Castrop – Rauxel zostało podpisane w Nowej Rudzie 26 sierpnia 1991 r. Ratyfikowano je w Castrop – Rauxel 19 grudnia 1991 r.
Kontakty pomiędzy obydwoma miastami zaczęły się jeszcze przed II wojną światową, kiedy to grupa z Castrop przebywając z wizytą na Śląsku odwiedziła również i Nową Rudę (wówczas Neurode). Konkretnej pomocy udzielili ratownicy górniczy z Castrop w czasie katastrofy w Jugowie w 1930 r., która była też treścią przedstawienia teatralnego w tamtejszym amfiteatrze. W czasie wojny kontakty zostały przerwane a po jej zakończeniu, kiedy Nowa Ruda znalazła się w granicach Polski, przerwane. Istniały natomiast stałe kontakty pomiędzy Castrop – Rauxel a byłymi mieszkańcami przedwojennej Nowej Rudy, których wielu się w Zagłębiu Ruhry osiedliło. Prowadził je m. in. przedwojenny burmistrz Nowej Rudy Alfred Beckstein (odwołany po dojściu do władzy NSDAP), dr Poppe (ostatni starosta powiatu noworudzkiego, rozwiązanego w 1932 r.) oraz Gisela Dickes – Pelz, była mieszkanka grodu nad Włodzicą. W Castrop powstał Noworudzki Związek Okręgowy, na czele którego stał najpierw Alois Bartsch, a po nim Georg Hoffmann, który rozpoczął kontakty z dzisiejszą Nową Rudą. On też był głównym inicjatorem podpisanego porozumienia.
Zabytki.
